Van Staggia naar Bettolle

Wij kunnen wel wennen aan het Italiaanse leven met heerlijke temperaturen, eten en vriendelijke mensen. Met het verschil dat de Italianen siësta houden en wij doorfietsen tussen 12 en 16 uur. We zijn vanochtend nog vol van het eten van gisteravond. Het was overweldigend. De familie waar we verbleven maakte voor ons pasta als voorgerecht, een grote schaal groene asperges, gekruide kip en een soort spinazie pizza. Daarbij kregen we eigengemaakte wijn. Wij hadden ons natuurlijk  al volgegeten met pasta, niet zeker wetend of er nog iets achteraan kwam...

We vertrekken vroeg, vandaag 75 km voor de boeg. We zijn nog maar net onderweg of we komen veel wandelaars tegen met bepakking. Ze lopen de Via Francigena, een oude pelgrimsroute die loopt van Canterbury naar Rome. Het is vandaag constant klimmen en dalen. Met het dalen moeten we focussen vanwege de slechte wegen. Zodra het kan, dan gaan we supersnel bij de berg naar beneden. Het klimmen valt ons zwaar, sommige van ons hebben een mantra zoals: het liedje van Toscane, tot 100 tellen en opnieuw, of: deze berg komt nooit meer terug. Als we ergens aan de kant staan om op adem te komen, komt een van de mannen van gisteren voorbij. Hij blijkt Titiano te heten. Zijn fietsmaat is ziek, Titiano fietst alleen door naar Rome. In Siena fietsen we door een grote poort de Kalverstraat van Siena binnen. Het is maar goed dat we de fietstassen vol hebben. De leren tassen en schoenen lonken. Op het plein, waar de wielertocht Strade Bianchi eindigt, drinken we koffie. Daar duikt ook Titiano weer op. Hij wil graag met ons op de foto en maakt een foto van ons vieren. Bij het verlaten van het plein, worden we achterna geroepen door de politie, de agente is het niet eens met onze route. Te gevaarlijk. We kiezen een andere weg de stad uit.

Om 12 uur gaan we picknicken, het grappige is dat we precies op de helft van de route zijn en ook op de helft van de fietsdagen. Nog 280 km te gaan! We zijn op een prachtige plek met uitzicht op de meren. Omdat we geen winkels meer tegen zijn gekomen, eten we wat we hebben. Crackers, een tube jam, chocopasta en yakult. Prima voor nu. Het landschap verandert hier in veel grasvelden, net Teletubbie land. In Asciona moet er nog wat energie in voor het laatste stuk fietsen, het wordt een handmade pasta. Gelukkig is het laatste stuk grotendeels vlak met een paar gemene klimmetjes. We slapen vannacht in Bettolle, de accommodatie is verrassend. Een landhuis met een grote fruitboomgaard en een zwembad! We hebben lang gepuzzeld over de route van morgen, deze is ingewikkeld. Er zijn vele wegen naar Rome.